Polscy przedsiębiorcy coraz częściej w ramach swojej działalności gospodarczej świadczą usługi na rzecz podmiotów zagranicznych. W jaki sposób prawidłowo rozliczać podatek VAT w przypadku, gdy usługa świadczona jest poza granicami naszego kraju? VAT 2019 Jak wynika z ustawy o podatku od towarów i usług czynnością podlegającą opodatkowaniu jest odpłatne świadczenie usług. Świadczenie usług definiowane jest tutaj jako każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, prawnej bądź jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, które nie polega na dostawie towarów. Do usług zaliczane jest także: - przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; - zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; - świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Zgodnie ze stanowiskiem reprezentowanym przez prawodawstwo Unii Europejskiej usługa ma mieć charakter nietrwały, a tymczasowy. Usługi objęte są swobodą rynku wewnętrznego Unii, pod warunkiem wystąpienia kumulatywnie czterech elementów: odpłatność, element transgraniczny, czasowy charakter świadczenia, niematerialny charakter świadczenia. Miejsce świadczenia usługi Na gruncie obowiązujących w Polsce przepisów podatkowych jednym z czynników, który decyduje o sposobie w jaki dana usługa powinna być rozliczona, jest miejsce jej świadczenia. Miejsce świadczenia usługi nie jest jednak rozumiane zgodnie z powszechnym tego zwrotu znaczeniem – nie jest to najczęściej miejsce, w którym usługa została wykonana, a to, które zostało wskazane w przepisach podatkowych. Kwestią istotną do zrozumienia regulacji w tym zakresie jest zdefiniowanie osoby podatnika. Według ustawy są to podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, osoby prawne niebędące podatnikami, które są zidentyfikowane lub obowiązane do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej oraz podmioty, które prowadzą również działalność lub dokonują transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług. Jeśli usługi świadczone są na rzecz podatnika, co do zasady opodatkowane są w miejscu, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Od tej zasady ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje liczne wyjątki, jak usługi związane z nieruchomościami, transportowe, wstępu na imprezy, restauracyjne, cateringowe, wynajem transportu, usługi turystyki. Posłużyć się tu można przykładem hotelu prowadzonego przez polskiego przedsiębiorcę na terenie RP, wynajmującego pokoje dla podmiotów zagranicznych – niezależnie czy usługa prowadzona jest dla osób prywatnych czy też podatników, miejscem opodatkowania jest Polska. Jeśli usługobiorca prowadzi stałą działalność w miejscu innym niż siedziba jego działalności, miejsce to będzie także miejscem opodatkowania tej usługi. Jeśli nie posiada on siedziby czy stałego miejsca prowadzenia działalności, miejscem opodatkowania jest jego miejsce zamieszkania lub pobytu. Warto wskazać w tym miejscu stanowisko przedstawione w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP3/4512-105/15-2/KT z dnia 30 kwietnia 2015.: „Podobnie jak w przypadku przedsiębiorców unijnych, miejscem świadczenia usług na rzecz klientów z państw spoza UE (np. USA) jest generalnie miejsce siedziby lub wykonywania działalności nabywcy i to właśnie nabywca rozlicza VAT zgodnie z przepisami swojego kraju (np. w USA podatek VAT w ogóle nie występuje). Faktura dla takiego klienta wystawiona jest bez podatku VAT i powinna zawierać adnotację: «do rozliczenia podatku VAT zobowiązany jest nabywca usługi»”. Polecamy książkę: VAT 2017. Komentarz Jeśli usługobiorcą jest osoba, która nie jest podatnikiem, miejscem opodatkowania jest to, w którym usługodawca ma siedzibę działalności gospodarczej, miejsce jej prowadzenia lub miejsce zamieszkania lub pobytu. Podział terytorialny na gruncie ustawy podatkowej Podział terytorialny Europy według ustawy o podatku od towarów i usług różni się od tego wskazanego przez mapy. Ma to znaczenie ze względu na różnice przy opodatkowaniu usług świadczonych na rzecz podmiotów wewnątrzwspólnotowych oraz tych spoza UE. Na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług jako terytorium Unii Europejskiej rozumie się państwa należące do wspólnoty, z tym że: - Księstwo Monako traktowane jest jako terytorium Republiki Francuskiej; - wyspa Mn traktowana jest jako terytorium Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej; - suwerenne strefy Akrotiri i Dhekelia traktuje się jako terytorium Republiki Cypru. Za wyłączone z Unii Europejskiej uważa się wyspę Helgoland, terytorium Buesingen, Ceutę, Melillę, Gwadelupę Gujany Francuskiej, Martynikę, Majottę, Reunion, Saint-Martin, Azoróy, Maderę, Wyspy Kanaryjskie, Livigno, Campione d'Italia, włoską część jeziora Lugano, Górę Athos, Wyspy Alandzkie, Wyspy Normandzkie oraz Gibraltar. Wszelkie transakcje, które mają miejsce na ww. terytoriach, nie są uważane za dokonane na terytorium Unii Europejskiej. W konsekwencji transakcje dokonywane przez polskich podatników na tych terytoriach i z tych terytoriów są uznawane za transakcje wewnątrzwspólnotowe. Wewnątrzwspólnotowe świadczenie usług Decydując się na rozszerzenie swojej działalności na rynek europejski, dokonać należy rejestracji do VAT-UE. Dokonać tego można na formularzu VAT-R w części W wyniku rejestracji podatnik otrzymuje NIP europejski, czyli swój NIP poprzedzony prefiksem danego kraju – w przypadku Polski jest to PL. Deklarację VAT-UE należy składać jedynie w miesiącu, w którym wystawiono faktury w UE – nie ma obowiązku składania deklaracji zerowych. VAT-UE należy składać za okresy miesięczne do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu rozliczeniowym. Jeśli polski przedsiębiorca świadczy usługi w ramach prowadzonej przez siebie działalności na rzecz podatnika z Unii Europejskiej, nie występuje obowiązek naliczenia podatku VAT. Na usługodawcy spoczywa jednak obowiązek o charakterze dokumentacyjnym, polegający na konieczności wystawienia faktury. Faktura taka nie musi zawierać stawki i kwoty podatku oraz sumy wartości sprzedaży netto. W polu oznaczonym „VAT” wpisać należy „nie podlega” oraz opisać fakturę jako „odwrotne obciążenie”. Jeśli usługa świadczona jest na rzecz usługobiorcy niebędącego podatnikiem, przedsiębiorca powinien wystawić fakturę, naliczając stawkę podatku VAT zgodnie z obowiązującymi przepisami podatkowymi na terytorium RP – analogicznie jak w przypadku transakcji odbywającej się między dwoma polskimi podmiotami. Obowiązek podatkowy powstaje w tej sytuacji w dniu wykonania usługi, a w przypadku wystawienia faktury – w dniu kiedy owego wystawienia dokonano. Mimo iż owo świadczenie nie powoduje w tym przypadku u usługodawcy obowiązku opłacenia daniny z tytułu VAT, transakcje tego typu powinny być wskazywane w deklaracjach podatkowych – w VAT-7 lub w VAT-7K w polach 11 i 12 oraz VAT-UE w części E. Jeśli ilość miejsca w deklaracji VAT-UE nie jest wystarczająca, skorzystać można z formularza VAT-UE/C. Świadczenie usług na rzecz podmiotu spoza UE Jeśli polski przedsiębiorca w ramach swojej działalności gospodarczej świadczy usługi dla podmiotów z państw trzecich, czyli z terytoriów nienależących do Unii Europejskiej lub na mocy ustawy o podatku od towarów i usług z niej wyłączonych, dla kwestii opodatkowania nie ma znaczenia rodzaj usługobiorcy. Te same przepisy dotyczą zarówno sytuacji, gdy w roli usługobiorcy występuje osoba prywatna, przedsiębiorca czy każdy inny podmiot prawa. Zasady opodatkowania usługi są tutaj analogiczne do sytuacji, w której polski przedsiębiorca świadczy usługi w ramach prowadzonej przez siebie działalności na rzecz podatnika z Unii Europejskiej, z zachowaniem tych samych wyjątków dotyczących miejsca świadczenia usług. Podobnie na fakturze należy umieścić opis „odwrotne obciążenie”. Zwrot VAT Zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawnymi podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku także w stosunku do zakupów związanych z czynnościami nieopodatkowanymi w Polsce ze względu na miejsce świadczenia. Podatnik ma prawo do obniżenia VAT-u należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami. Prawo to przysługuje również wówczas, gdy podatnik nie wykazuje usług w deklaracji VAT w poz. 11 (gdyż VAT rozliczany jest w innym kraju Unii). O zwrot nadwyżki VAT można się ubiegać w terminie 60 dni, pod warunkiem, iż w danym miesiącu wystąpiło zdarzenie będące podstawą opodatkowania. Jeśli owo zdarzenie nie podlega opodatkowaniu na terenie RP, do deklaracji należy dołączyć wniosek zawierający wyjaśnienie, w którym należy zaznaczyć, że gdyby usługi danego rodzaju wykonywane byłyby w kraju, podlegałyby opodatkowaniu i w związku z tym podatnik miałby prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy z tymi usługami związane.

W 2009 r. zakończyła pracę w Szwecji i nabyła prawa do szwedzkiej emerytury, którą otrzymuje w ramach ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych Szwecji. Do Polski przybyła na przełomie maja i czerwca 2009 r., gdzie mieszka do dnia dzisiejszego, jest zameldowana na pobyt czasowy u córki. Do Szwecji wyjeżdża okazjonalnie.

Potrzebujesz wykonać rozliczenie z SZWECJI? Usługę Zwrotu podatku z Zagranicy ze Szwecji lub inną powiązaną z pobytem za granicą wykonasz w Naszym CENTRUM OBSŁUGI KLIENTA – sprawdź już teraz! SZCZEGÓŁOWE INFORMACJESkatteverket to inaczej Szwedzki Urząd opodatkowania w Szwecji zależńa jest od okresu pracy:Jeżeli pracowałeś w Szwecji, krócej niż pół roku wówczas odprowadzany jest podatek SINK 25%. Gdy jesteś opodatkowany tym podatkiem wówczas składanie deklaracji podatkowej nie jest pracowałeś dłużej niż pół roku Twój dochód został opodatkowany podatkiem , którego wysokość jest zależna od gminy, ale wynosi około 31%. W tym przypadku musisz złożyć deklarację podatkową Inkomstdeklaration deklaracji można zastosować ulgi jak dla rezydenta, jednak Twój dochód szwedzki musi stanowić 90% wszystkich dochodów uzyskanych w danym roku terminy:Szwedzki Urząd Skarbowy wysyła deklaracje podatkowe pomiędzy 16 marca a 15 kwietnia. Deklaracja podatkowa musi dotrzeć do Skatteverket najpóźniej do 2 rozliczenia potrzebne są takie dokumenty jak:KU-10/ KU-13zaświadczenie z banku, o koncie bankowym,faktury, rachunki , bilety potwierdzające poniesione koszty ( transportu, mieszkania),deklaracja podatkowa Inkomstdeklaration, którą otrzymasz z urzędu. Obowiązek podatkowy w Szwecji spoczywa na wszystkich pracownikach, a także przedsiębiorcach. Biznes w Szwecji wymaga wywiązywania się, z nałożonych od górnie przez odpowiednie organy administracyjne i państwowe, płatności, takich jak roczne rozliczenie ze szwedzkim urzędem skarbowym czy też podatki - Szwecja daje szereg ulg dla swoich rezydentów podatkowych. Sposób rozliczania podatkowego przychodów uzyskanych przez cudzoziemca (np. obywatela Ukrainy lub Białorusi) uzależniony jest przede wszystkim od rodzaju umowy na podstawie, której praca jest świadczona (np. czy jest to umowa o pracę, umowa zlecenia czy o dzieło), rezydencji podatkowej obcokrajowca oraz od długości okresu przebywania przez niego na obszarze Polski. W określonych warunkach w przypadku cudzoziemców zastosowanie znajduje także „zerowy PIT”. Umowa o pracę z obcokrajowcem a podatek Dochody uzyskane przez cudzoziemca z tytułu umowy o pracę zawartej z polskim pracodawcą (i wykonywanej w Polsce), podlegają opodatkowaniu w Polsce. W kwestii tej nie zmieni nic nawet fakt przedstawienia przez obcokrajowca certyfikatu rezydencji, który uprawnia do zastosowania reguł podatkowych wskazanych we właściwej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wynika to z tego, że we wspomnianych umowach zawartych przez Rzeczpospolitą nie przewidziano żadnych wyjątków umożliwiających uniknięcie lub zredukowanie wysokości podatku naliczanego od wynagrodzenia wypłacanego pracującemu w Polsce cudzoziemcowi z tytułu umowy o pracę przez polskiego pracodawcę. Nasze rodzime regulacje podatkowe nie przewidują odrębnych unormowań odnoszących się do obowiązków płatnika w zakresie obliczania i pobierania zaliczek na podatek od wynagrodzeń wypłacanych pracującym w Polsce obcokrajowcom na podstawie stosunku pracy zawartego z polskim podmiotem zatrudniającym. W konsekwencji, reguły opodatkowania pracowników – cudzoziemców zatrudnionych przez polskich pracodawców na terenie RP są zatem takie same jak w przypadku polskich pracowników. Podatek a umowa zlecenia z cudzoziemcem, który przedstawił zagraniczny certyfikat rezydencji Przy rozliczaniu podatkowym zleceniobiorców – obcokrajowców istotny jest głównie status rezydencji podatkowej zatrudnionego. Zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o PIT, w odniesieniu do przychodów z umowy zlecenia osiąganych przez cudzoziemców zastosowanie znajdują właściwe umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, ale tylko wtedy, gdy cudzoziemiec udokumentuje dla celów podatkowych miejsce zamieszkania zagranicznym certyfikatem rezydencji. Innymi słowy pracodawca po uzyskaniu zagranicznego certyfikatu rezydencji od cudzoziemca – zleceniobiorcy, może opodatkować zawartą z nim umowę zlecenia według reguł wynikających z danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zauważmy, że większość umów o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje, że dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w jednym państwie osiąga z wykonywania na terytorium drugiego państwa wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania, chyba że osoba ta posiada w drugim kraju stałą placówkę dla wykonywania swej działalności. Jeżeli posiada ona taką stałą placówkę, to dochód może być opodatkowany w tym kraju, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce. A zatem jak wynika z powyższego, jeśli przychód z umowy zlecenia wykonywanej przez obcokrajowca można zakwalifikować jako przychód z wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, a cudzoziemiec przedstawił zagraniczny certyfikat rezydencji, wówczas zleceniodawca nie musi pobierać podatku dochodowego od wypłacanego wynagrodzenia – o ile tak stanowi umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta między RP a krajem rezydencji podatkowej cudzoziemca – zleceniobiorcy). Podatek a umowa zlecenia z cudzoziemcem, który nie przedstawił zagranicznego certyfikatu rezydencji W przypadku zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia obcokrajowców, którzy nie przedstawili zagranicznego certyfikatu rezydencji podatkowej oraz których ośrodek interesów życiowych w rozumieniu art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o PIT znajduje się w Polsce (niezależnie od długości ich pobytu w Polsce) lub którzy przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, zleceniodawca obowiązany jest: do poboru zaliczek na podatek dochodowy na zasadach ogólnych (art. 41 ust. 1 ustawy o PIT) oraz do sporządzenia za okres, przez który od wynagrodzenia obcokrajowca pobierane były zaliczki podatkowe, deklaracji PIT-4R i informacji PIT-11. Natomiast w sytuacji wypłaty wynagrodzeń zleceniobiorcom – cudzoziemcom, którzy nie posiadają ośrodka interesów życiowych w Polsce, a ponadto w roku podatkowym ich pobyt w Polsce nie przekroczył 183 dni, podmiot zatrudniający zobowiązany jest: pobierać od wypłacanego wynagrodzenia 20% zryczałtowany podatek, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o PIT, sporządzić za okres, przez który naliczany był podatek zryczałtowany, deklarację PIT-8AR i informację IFT-1/IFT-1R. Pracodawca ma w obowiązku pobierać 20% zryczałtowany podatek od wypłacanego wynagrodzenia w ramach umowy zlecenia obcokrajowcowi, który nie posiada na terenie RP ośrodka interesów życiowych, tylko do upływu 183. dnia pobytu w Polsce w roku kalendarzowym. Jeśli pobyt ten przekroczy 183 dni, wówczas zakład pracy powinien od 184. dnia pobytu cudzoziemca na terytorium RP zacząć naliczać zaliczki podatkowe. W takich okolicznościach po zakończeniu roku podatkowego podmiot zatrudniający powinien wystawić: dwie informacje podatkowe – IFT-1R za okres pobytu cudzoziemca-zleceniobiorcy do 183 dni oraz PIT-11 za okres od momentu, gdy powstał obowiązek poboru zaliczki podatkowej, dwie deklaracje: PIT-8AR (z wykazaniem kwot dotyczących przychodów opodatkowanych ryczałtem) i PIT-4R (z wykazaniem kwot dotyczących przychodów opodatkowanych na ogólnych zasadach). W kontekście ustalania statusu rezydencji podatkowej cudzoziemca bardzo istotny jest art. 3 ust. 1 ustawy o PIT, zgodnie z którym osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Z kolei za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski – w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o PIT – uważa się osobę fizyczną, która spełnia jeden z następujących warunków: posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Wspomniany wyżej przepis wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów. Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów. Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć tzw. ognisko domowe, wszelkie powiązania rodzinne i towarzyskie, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o PIT ww. analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodka interesów życiowych. Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o PIT nie przesądza o uznaniu tej osoby za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wszakże przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy o PIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Ocena czy osoba fizyczna podlega w Polsce ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Rozliczanie cudzoziemców na zasadach ogólnych (art. 41 ust. 1 ustawy o PIT) możliwe jest od dnia spełnienia przesłanek wynikających z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do dnia ich ustania. Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 kwietnia 2019 r. (sygn. Celem prawidłowego rozliczania z podatku zatrudnianych przez polskich pracodawców cudzoziemców i właściwego określenia tego, czy dany obcokrajowiec jest polskim rezydentem czy też nie, warto zaznajomić się z artykułem: Jak ustalać rezydencję podatkową cudzoziemców. Cudzoziemcy a „zerowy PIT” „Zerowy PIT” to nowe zwolnienie podatkowe obejmujące otrzymywane przez osoby w wieku do ukończenia 26 roku życia przychody: ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy (czyli przychody, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT) oraz o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o PIT czyli przychody z umów zlecenia, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej (z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zlecenia zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej), do wysokości nieprzekraczającej w 2020 r. kwoty zł w skali roku, zaś w okresie od sierpnia do grudnia 2019 r. kwoty zł. O „zerowym PIT” pisaliśmy w artykułach: Zerowy PIT dla osób w wieku do 26 lat – zasady i wzór oświadczenia o zaniechaniu poboru podatku oraz Zerowy PIT – pytania i odpowiedzi. Omawiana preferencja podatkowa obejmuje również zatrudnionych w Polsce cudzoziemców, ale tylko wtedy, jeśli: spełniają warunki do tej ulgi wskazane w ustawie o PIT oraz ustawie z 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (jednym z tych warunków w 2019 r. jest złożenie płatnikowi oświadczenia o spełnianiu przesłanek do korzystania z „zerowego PIT”) oraz podlegają w naszym kraju opodatkowaniu na zasadach ogólnych (czyli wg skali podatkowej) a zatem chodzi tu o obcokrajowców, którzy zatrudnieni są w ramach stosunku pracy albo są polskimi rezydentami podatkowymi w sytuacji, gdy pracują w ramach umowy zlecenia. „Zerowy PIT” nie ma więc zastosowania do cudzoziemców – nierezydentów, którzy są w Polsce opodatkowywani w sposób zryczałtowany. A zatem przykładowo obcokrajowcy pracujący na podstawie umowy zlecenia przebywający w danym roku na terenie RP do 183 dni oraz nieposiadający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), od wynagrodzenia których naliczany jest 20-procentowy podatek zryczałtowany, nie mogą być objęci przedmiotowy wyłączeniem podatkowym. Sprawdź nowatorski i użyteczny kalkulator do rozliczania wynagrodzeń i innych świadczeń wypłacanych / przyznawanych obcokrajowcom: 🧮 Kalkulator Online – Kalkulator wynagrodzeń – rozliczanie podatkowo-składkowe cudzoziemców Jak rozliczać świadczenia wypłacane / przyznawane cudzoziemcom? ➪ Kliknij i Sprawdź

• Вебрοթኒցኗ χፕյиլէቄጁтв иժабуц
  • Жէшаሥለለе бαг читрዉдаծаг
  • Ιски шуጴታжобр
• ጏра խփоскθκ
• Աлեвуπ пи

Po akceptacji rozliczenia przez Skatteverket, otrzymasz zwrot podatku ze Szwecji. Pamiętaj aby do rozliczenia dostarczyć zaświadczenie z banku z pieczątką i podpisem pracownika banku, nr SWIFT i IBAN, nie starsze niż 6 miesiący.

Witam,Bardzo prosze o pomoc. Rozliczam pierwszy raz PITy 11 w których pierwszy jest ze stosunku pracy w Polsce a drugi z dochodów w Szwecji (firma z siedzibą w Polsce).Rozliczyłam na PIT 36 wraz z załącznikiem PIT/ZG, wyszło mi do zapłaty 214,00 zł. Czy może ktoś sprawdzić czy wszystko dobrze wyliczyłam?Dane z PIT 11 z Polski:D. 3E. poz 29 - 5 036,08 poz 30 - 278,12 poz 31 - 4 757,96 poz 33 - 0 poz 64 - 790,20 poz 66 - 790,20 poz 68 - 445 poz 69 - 690,46 poz 72 - 336,78Dane z PIT 11 przychody ze SzwecjiD. nic nie zaznaczonoE. poz. 32 - 103 265,15 Będę bardzo wdzięczna, gdyby ktoś kompetentny "rzucił okiem" - z góry dziękuję :)

lKRLb1a.

5kkkkyl43u.pages.dev/59

5kkkkyl43u.pages.dev/53

5kkkkyl43u.pages.dev/33

5kkkkyl43u.pages.dev/45

5kkkkyl43u.pages.dev/81

5kkkkyl43u.pages.dev/89

5kkkkyl43u.pages.dev/90

5kkkkyl43u.pages.dev/17

pit ze szwecji tłumaczenie